Hüzünlü Kış Masalı

Siz bilmezsiniz onsuzluğun kışına mahkum olmak ne demek. Elleriniz üşümüştür, kıçınız donmuştur, ciğerleriniz üşütmüştür belki ama kalbiniz... kalbiniz buz kesmemiştir eminim, benim gibi.


Onu ilk gördüğümde önünde bir cezve vardı, elinde bir kaşık. O her köpük topladığında fincanlara, ben sımsıkı bağlanmıştım seyre dalmışlığın şaşkınlığıyla. Çok sürmedi varlığımı fark etmesi. Döndü arkasına, göz göze geldik sanki tanıyordum karşımdaki yabancıyı, ben onun idim, o benim... Allah'ım nasıl bir histi bu? sanki kaderimdi karşımdaki, donup kaldım, ne desem bilemedim. 'Bana da yapıyor musun?' diyerek saçmaladım sadece. Tebessüm etti, "evet" dedi, "hepimize yapıyorum..."
Çok saçma gelecek biliyorum ama sanki evlenme teklif etmiştim o da gülümseyerek evet demişti. Öylesine mutlu öylesine heyecanlıydım işte...

Ve su misali aktı geçti acı-tatlı yıllar, tebessüm ettiren hatıralar ve göz yaşı döktüren hatalar...
Sevdik, sevildik, kırdık, kırıldık ve en nihayetinde yenik düştük öfkemize, inceldiği yerden koptu, parçalara ayrıldık. Parçalara ayrıldık diyorum çünkü her zerremde, tüm hayallerimde, hayatımın merkezinde, kalbimde, ciğerimde, nefesimde, tüm benliğimde o vardı... O yüzden kızmayın bana kırıcı cümlelerim oldu diye, eleştirmesin kimse kişiliğimi, karakterimi... Parçalanmış bir adamdan ne beklenebilirdi ki? Ne aldığım nefes benim, ne gördüğüm rüya... Uyumaktan korkar mı bir insan? Korkuyorum vallaha... Kolay mı kabuslarında tekrar-tekrar ayrılmak sevdiğinden? Her sabah gözünü açıp nefret etmek kendinden?

Bitti diyebiliyorum diye canım yanmıyor mu zannediyorsunuz? Nefesim kesilmiyor mu? Kalbim üşümüyor mu onsuzluğun ayazında? Tükenmiyor muyum yarım kalmışlığın umutsuzluğunda?

Ne yaptım diyorum bazen, ne yaptım da hak ettim tüm bu yaşananları? Nasıl oldu da bu kadar başkalaştım,  hırçınlaştım? Hak ettim mi gerçekten bunca saygısızlığı, ötekileşmeyi, ötelenmeyi, istenilmeyenliği? Sonra tek, tek cevaplıyorum tüm bu soruları ve bir kez daha paçalara ayrılıyorum, 'al' diyorum, 'al...' 'Yak, yık, parçala' diyorum 'senli olan benliğimi'. Bir kez daha terk ediyorum oksijeni, suyu, güneşi, onu ve beni... Bizsizliğin kışına mahkum ediyorum sonsuza dek, tüm evreni... 


"Selçuk Mutlu"-19.12.2017