27 Ocak 2015 Salı

Ne kelimeler diziliyor sayfama, eskisi gibi afili bir şekilde.
Ne de sayfalar yetiyor artık, yüreğimdekini dile getirmeye...
Demem o ki;
Gönül sayfam bana küsmüş, kalemim de sayfama.
Susmak şayet çözüm ise, ramak kaldı susmama...
"S.M"-27.01.2015

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder