Bir dağın zirvesinden gökyüzüne bakarken; küçüldükçe küçülür, karıştıkça karışırsın mana iklimlerinde... Ve seyre dalarsın ayaklarının altından akıp giden yaşamları, düşündükçe düşünürsün içten içe; ne kadar küçüktü hayatları ve ne kadar basitti anlamları. Sonra hissedersin esen rüzgarı teninin derinliklerine, anlam buldukça karışır, karıştıkça anlam bulursun bir Araf hikayede. Yeryüzünde, gökyüzünde, uçsuz ummanlarda bile, düşledikçe hatırlarsın yarım kalmışlığımızı sadece... "S.M"-25.09.2013